Σειρά εκδηλώσεων μνήμης και τιμής
προγραμματίζονται το 2019
για την εκατοστή επέτειο της γέννησης του Κώστα Παρτασίδη

Ο Κώστας Παρτασίδης γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1919 στην Επισκοπή Λεμεσού από γονείς που κατάγονταν από τον Λάρνακα της Λαπήθου, όπου και μεγάλωσε.

Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1937 και άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ιδιωτικός υπάλληλος στη Λευκωσία και αργότερα στην Αμμόχωστο. Εκεί δραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά και πολιτικά στις τάξεις τις Αριστεράς, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη δημιουργία των πρώτων συντεχνιών.

Το 1940 μετοίκησε στη Λεμεσό, όπου ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην οργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος τοπικά και παγκύπρια. Ήταν ένας από τους πέντε συνδικαλιστές που πρωταγωνίστησαν στη δημιουργία της ΠΣΕ – ΠΕΟ.

Μέλος ήδη του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου, το 1941 έλαβε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο του ΑΚΕΛ και δραστηριοποιήθηκε στις γραμμές του. Το 1943 αναδείχθηκε Βοηθός Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ και εκλέγηκε μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Λεμεσού. Μετά από την έκκληση του ΑΚΕΛ για ενίσχυση του αγώνα κατά του ναζισμού και του φασισμού, κατατάγηκε ως εθελοντής στο κυπριακό σύνταγμα του βρετανικού στρατού. Εκπαιδεύτηκε ως αξιωματικός και υπηρέτησε κυρίως στη Μέση Ανατολή κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Το 1946, μετά την αποστράτευσή του, επανεκλέγηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο και τρία χρόνια αργότερα, το 1949, εκλέγηκε πανηγυρικά δήμαρχος Λεμεσού. Τον επόμενο χρόνο καταδικάστηκε σε φυλάκιση «επ’ αόριστον» μαζί με άλλα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, για παρακοή διατάγματος της αποικιακής κυβέρνησης, μετά από απόφαση του Δήμου Λεμεσού να μετονομάσει την οδό Πάλμερ, μισητού Βρετανού Κυβερνήτη, σε οδό 28ης Οκτωβρίου. Οι μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας σε ολόκληρη την Κύπρο υποχρέωσαν την αποικιακή κυβέρνηση να τον αφήσει ελεύθερο, αλλά εκδικητικά τον κατάργησε από δήμαρχο, όπως και το Δημοτικό Συμβούλιο. Στη θέση τους διόρισε Δημοτική Επιτροπή της επιλογής της.

Το 1953 επανεκλέγηκε δήμαρχος, θέση που διατήρησε μέχρι τον Δεκέμβρη του 1962, δύο χρόνια μετά από την Ανεξαρτησία της Κύπρου, όταν εισήχθη το διοριστικό σύστημα των δημοτικών Αρχών λόγω των διακοινοτικών διαφορών.

Το 1955, λίγο ύστερα από την έναρξη του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ, συνελήφθη από τους Βρετανούς αποικιοκράτες μαζί με άλλα στελέχη της Αριστεράς και κρατήθηκε στις φυλακές για 14 μήνες. Εκεί υπέστη σοβαρό καρδιακό επεισόδιο. Οι Βρετανοί κώφευαν επί μήνες στα διαβήματα όλων όσων απαιτούσαν να τύχει κατάλληλης ιατρικής περίθαλψης.

Στη διάρκεια της δημαρχίας του ανέπτυξε πλούσιο εθνικοαπελευθερωτικό, κοινωνικό, αναπτυξιακό και πολιτιστικό έργο, συμβάλλοντας καθοριστικά στην αναμόρφωση της πόλης και της κοινωνίας της Λεμεσού.

Το 1959 υπήρξε μέλος της κυπριακής συμβουλευτικής αντιπροσωπείας, η οποία υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο μετέβη στο Λονδίνο, όπου πραγματοποιήθηκε διάσκεψη για το μέλλον της Κύπρου. Ο ίδιος, όπως και οι υπόλοιποι παράγοντες που προέρχονταν από την Αριστερά, διαφώνησε με τις συμφωνίες Ζυρίχης -Λονδίνου.

Ο Κώστας Παρτασίδης ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση ως ηγετικό στέλεχος του ΑΚΕΛ και υπηρέτησε στις τάξεις του Παγκύπριου και του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, του οποίου υπήρξε μέλος της Γραμματείας. Το 1959 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Φ. Ζολιό-Κιουρί του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης για το έργο του.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν διευθυντής της καθημερινής εφημερίδας «Χαραυγή» και της εβδομαδιαίας «Δημοκρατία».

Νυμφεύτηκε τη Φρόσω Χατζημιχαήλ και απέκτησαν τέσσερα παιδιά.

Απεβίωσε στις 30 Ιουλίου το 1977.